Met Diana op jacht naar GOUD!
Het is dus toch waar! De kleur van de plak telt minder dan de plak zelf.
Meedoen is een stukje winnen! (www.meedoeniswinnen.nl) Tot nu toe is het een
mooi feest in Athene. Jan Mulder en Pascal Schoots zagen hun noeste trainings
arbeid en Spartaanse discipline beloond met een zilveren medaille, behaald
op de 4 kilometer achtervolging voor tandems. En……..ik was er
bij, op eigen kracht, dankzij mijn oudere tante Jo en verder wat kunst en
vliegwerk. PASCAL EN JAN, 3 keer petje af vast!!!
Ik kan zeggen, ik heb zitten genieten in het Maroussi Stadion van een prachtig
staaltje sport. ’s Morgens was ik al super vroeg aanwezig, omdat ik laat
was ingevlogen. Ik zag op Schiphol al dat het erg goed ging met Jan en Pascal,
een tweede tijd in de eerste heat van 4.32 beloofde veel goeds.
Vervolgens zag ik de zon opkomen bij het Olympisch Stadion, een indrukwekkende
ervaring. Zowiezo is het heerlijk toeven in het ruim opgezette park. Maar ook
hier blijft het wachten op het spektakel.
Als 1 van de eerste supporters, jazeker, een topsupporter moet soms haantje
de voorste zijn, werd ik een vak ingeloodst. Het was nog niet echt druk. Het
vak waar ik in werd geduwd was uiteraard niet het vak dat ik wilde hebben voor
het mooiste uitzicht, dus ik ging onmiddellijk in discussie voor een betere
plek. Er zouden nog wat meer supporters-strategieen en tactieken uit de kast
gehaald moeten worden om die te bemachtigen, dat voelde ik wel aankomen.
In de verte zag ik ze al zitten, Jan en Pascal, warm draaiend op hun fietsen.
Ieder landen team zat in een eigen box, vanaf de tribune kon ik het mooi zien.
Ton Mansvelders druk in de weer met het aan en afslepen van fietsen. Ik moest
even aan Ton denken. Stel dat er nu een ventiel kapot gaat. Stel dat. Vanmorgen
vond ik in mijn broekzak nog een zgn. Blizventiel. Dit zijn de nieuwe ventieltjes
die tegenwoordig in gewone fietsbanden zitten. Ze passen echter niet op de
oudere banden met schroef ventielen. Stel dat er een ventieltje van Jan kapot
gaat, zou ik dan mijn blitz ventieltje naar Ton kunnen gooien? Uiteraard een
belachelijke gedachte. De banden van Jan en Pascal hebben helemaal geen blitzventielen
en Ton zou mij toch niet kunnen horen. Maar toch , het idee dat ik hier op
een steenworpje afstand zat gaf weer wat extra wedstrijd-kriebels.
Na een half uurtje stormde de Nederlandse supportersgroep olv Angelina Mulder
en dhr. Schoots over mij heen. Verrast dat ik er ook was, maar niet van verbazing
van hun stoeltje vallend!
Dan de kwartfinale, die stond geplanned rond half elf. De spanning werd zinderend
opgevoerd, de tribunes begonnen vol te lopen. De eerste tijden waren zoevend.
Hunter (Groot Brittanie) zette Mulder en Schoots meteen voor het blok door
Vente/Laurra naar huis te rijden met een tijd onder de 4.30. Heftig. Dat zou
betekenen dat Mulder onder de 4.30 zou moeten gaan wat hem sinds Sydney nog
niet gelukt was. Het publiek wachtte vol spanning af. Mulder en Schoots gooiden
de beuk erin en leverden de welhaast ongelooflijke prestatie door een 4.27
te laten klokken, goed voor een tandemwielerritfinaleplaats in het Maroussi
Velodrome.
Opmerkelijk genoeg was de finale naar mijn smaak wat minder spannend dan de
halve finale. Het was inmiddels zeker dat Jan en Pascal minstens zilver zouden
hebben. Er moest wel een diepe inzinking van de oersterke Australiers volgen
wilden ze nog kans op goud hebben. Een hele kleine kans. De fotograaf naast
mij raakte nu in heftige botsing met de steward-meisjes, die ook mij steeds
van de ideale toeschouwersplek vooraan af wilden houden. Gunstig, het leidde
de aandacht behoorlijk af en ik werd verder met rust gelaten. De ’inzinking’ van
het Aussie team kwam er niet. Maar met een formidabel appaus mochten Jan en
Pascal
afscheid nemen van het grote wielerpubliek. En kunnen we stellen dat de missie
van Jan nu al geslaagd is.
Ondertussen jaagt de godin Diana alweer verder, dat voel je hier in Athene
op elke straathoek. Apollo schiet de zonen, Artemis de dochters!
We zullen zien wat de wegwedtrijd op gaat leveren, de kans op goud blijft altijd
aanwezig, het Orakel staat alweer op scherp. En laten we wel zijn, het orakel
zat er deze keer niet al te ver naast! 23 september wordt op de captainsmeeting
bekend wie er allemaal mee zullen rijden. Tot die tijd doen Jan en Pascal er
goed aan wat uit te rijden rondom het mooie Athene. Met een gedicht Wim Noordhoek
van de Stichting Dark & Light Blind Care (www.darandlight.org) op het zilver
van Jan eindig ik deze column en wens ik iedereen alvast een mooi wieler weekend.
De BOOM er in!
Braille Twee vingers voelen Schuiven over het papier Een diepe zucht Een blik vol ongeloof Zonder herkenning Schaduwen Op en neer |
Een bladzij vol Punten en verder niets In vormeloze rijen Zonder regelmaat Zijn dit letters Moet ik dit lezen Op en neer |
Je verzet je Je wilt niet Maar je moet Rusteloze vingers voor het ongekende geluk Je wilt lezen Het geluk delen Met hen die zien Op en neer! |