Met Diana op jacht naar GOUD!

Het is dus toch waar! De kleur van de plak telt minder dan de plak zelf.
Meedoen is een stukje winnen! (www.meedoeniswinnen.nl) Tot nu toe is het een mooi feest in Athene. Jan Mulder en Pascal Schoots zagen hun noeste trainings arbeid en Spartaanse discipline beloond met een zilveren medaille, behaald op de 4 kilometer achtervolging voor tandems. En……..ik was er bij, op eigen kracht, dankzij mijn oudere tante Jo en verder wat kunst en vliegwerk. PASCAL EN JAN, 3 keer petje af vast!!!
Ik kan zeggen, ik heb zitten genieten in het Maroussi Stadion van een prachtig staaltje sport. ’s Morgens was ik al super vroeg aanwezig, omdat ik laat was ingevlogen. Ik zag op Schiphol al dat het erg goed ging met Jan en Pascal, een tweede tijd in de eerste heat van 4.32 beloofde veel goeds.
Vervolgens zag ik de zon opkomen bij het Olympisch Stadion, een indrukwekkende ervaring. Zowiezo is het heerlijk toeven in het ruim opgezette park. Maar ook hier blijft het wachten op het spektakel.
Als 1 van de eerste supporters, jazeker, een topsupporter moet soms haantje de voorste zijn, werd ik een vak ingeloodst. Het was nog niet echt druk. Het vak waar ik in werd geduwd was uiteraard niet het vak dat ik wilde hebben voor het mooiste uitzicht, dus ik ging onmiddellijk in discussie voor een betere plek. Er zouden nog wat meer supporters-strategieen en tactieken uit de kast gehaald moeten worden om die te bemachtigen, dat voelde ik wel aankomen.
In de verte zag ik ze al zitten, Jan en Pascal, warm draaiend op hun fietsen. Ieder landen team zat in een eigen box, vanaf de tribune kon ik het mooi zien. Ton Mansvelders druk in de weer met het aan en afslepen van fietsen. Ik moest even aan Ton denken. Stel dat er nu een ventiel kapot gaat. Stel dat. Vanmorgen vond ik in mijn broekzak nog een zgn. Blizventiel. Dit zijn de nieuwe ventieltjes die tegenwoordig in gewone fietsbanden zitten. Ze passen echter niet op de oudere banden met schroef ventielen. Stel dat er een ventieltje van Jan kapot gaat, zou ik dan mijn blitz ventieltje naar Ton kunnen gooien? Uiteraard een belachelijke gedachte. De banden van Jan en Pascal hebben helemaal geen blitzventielen en Ton zou mij toch niet kunnen horen. Maar toch , het idee dat ik hier op een steenworpje afstand zat gaf weer wat extra wedstrijd-kriebels.
Na een half uurtje stormde de Nederlandse supportersgroep olv Angelina Mulder en dhr. Schoots over mij heen. Verrast dat ik er ook was, maar niet van verbazing van hun stoeltje vallend!
Dan de kwartfinale, die stond geplanned rond half elf. De spanning werd zinderend opgevoerd, de tribunes begonnen vol te lopen. De eerste tijden waren zoevend. Hunter (Groot Brittanie) zette Mulder en Schoots meteen voor het blok door Vente/Laurra naar huis te rijden met een tijd onder de 4.30. Heftig. Dat zou betekenen dat Mulder onder de 4.30 zou moeten gaan wat hem sinds Sydney nog niet gelukt was. Het publiek wachtte vol spanning af. Mulder en Schoots gooiden de beuk erin en leverden de welhaast ongelooflijke prestatie door een 4.27 te laten klokken, goed voor een tandemwielerritfinaleplaats in het Maroussi Velodrome.
Opmerkelijk genoeg was de finale naar mijn smaak wat minder spannend dan de halve finale. Het was inmiddels zeker dat Jan en Pascal minstens zilver zouden hebben. Er moest wel een diepe inzinking van de oersterke Australiers volgen wilden ze nog kans op goud hebben. Een hele kleine kans. De fotograaf naast mij raakte nu in heftige botsing met de steward-meisjes, die ook mij steeds van de ideale toeschouwersplek vooraan af wilden houden. Gunstig, het leidde de aandacht behoorlijk af en ik werd verder met rust gelaten. De ’inzinking’ van het Aussie team kwam er niet. Maar met een formidabel appaus mochten Jan en Pascal
afscheid nemen van het grote wielerpubliek. En kunnen we stellen dat de missie van Jan nu al geslaagd is.
Ondertussen jaagt de godin Diana alweer verder, dat voel je hier in Athene op elke straathoek. Apollo schiet de zonen, Artemis de dochters!
We zullen zien wat de wegwedtrijd op gaat leveren, de kans op goud blijft altijd aanwezig, het Orakel staat alweer op scherp. En laten we wel zijn, het orakel zat er deze keer niet al te ver naast! 23 september wordt op de captainsmeeting bekend wie er allemaal mee zullen rijden. Tot die tijd doen Jan en Pascal er goed aan wat uit te rijden rondom het mooie Athene. Met een gedicht Wim Noordhoek van de Stichting Dark & Light Blind Care (www.darandlight.org) op het zilver van Jan eindig ik deze column en wens ik iedereen alvast een mooi wieler weekend. De BOOM er in!

Braille
Twee vingers voelen
Schuiven over het papier
Een diepe zucht
Een blik vol ongeloof
Zonder herkenning
Schaduwen
Op en neer
Een bladzij vol
Punten en verder niets
In vormeloze rijen
Zonder regelmaat
Zijn dit letters
Moet ik dit lezen

Op en neer
Je verzet je
Je wilt niet
Maar je moet
Rusteloze
vingers
voor het
ongekende geluk
Je wilt lezen
Het geluk delen
Met hen die zien Op en neer!