Tjapzieboy, de becak driver!

Met een plak zilver en een 7e klassering in de Griekse Roadrace zet Jan Mulder een punt achter zijn imposante internationale wielerloopbaan als toprenner. De plak zilver is goed voor de 'gewone Joop Zoetemelk status' in het tandem-wielrennen, goud had hem de 'absolute Joop status' opgeleverd.
De fans zijn tevreden met het behaalde resultaat. Uiteraard hoopten we met z'n allen dat Jan in staat zou zijn om samen met Bart Boom nog een stuntje uit te halen en die extra plak ook mee te nemen naar Twello. Maar ieder met ook maar een beetje ervaring in het tandemwielrennen kan tevreden zijn dat Jan het er zonder kleerscheuren vanaf gebracht heeft, een prestatie op zich met zijn gezichtsvermogen.
Het tandemwielrennen is niet geheel zonder gevaar. In Sydney schoven op de wielerbaan 7 van de 18 dames-tandems van boven naar beneden, dat is dus zo'n 35% van de renners die betrokken waren bij een valpartij. Wat dat betreft is het in Athene prima verlopen.
Het orakel had het voorrecht terug te keren naar de heilige grond in Delfi. Donderdag 23 september was het zover. Die dag bracht ik met de bus een bezoekje aan de legendarische plaats waar het orakel zich zo'n 2500 jaar slapende heeft gehouden. En jawel, ik kon gewoon in gesprek treden met deze bron van wijsheid, dit kristal van helderziendheid. Het lag verscholen onder zo'n typisch Grieks terrasje, een klein bruin tafeltje met 2 bruine stoeltjes.
Ik legde aan het orakel het doel van mijn komst uit, ik werd zeer gastvrij ontvangen met ouzo en een glas water!
Ik wilde graag nog eenmaal een uitspraak ontlokken aan het orakel over de kansen van Jan en Bart in de Roadrace. "Paragalo, mompelde het orakel, daar heb ik al lang uitspraken over gedaan." Deze zijn voor ons niet optimaal, sputterde ik tegen, kunt u ze niet herroepen?
Dat laatste had ik nooit mogen vragen, het herroepen van een gedane orakel uitspraak is vragen om problemen!!! Na stevige aandrang, niet al te lang want ik moest op tijd in het Hellinec Stadion zijn voor het voetballen, wilde het orakel dan toch nog even in de bol staren. "Als u niet snel opdondert, haalt Mulder helemaal geen medaille!", bromde het orakel. Ik kon het niet geloven. "Helemaal niks, en op 1 september was het nog zilver!" "Helemaal niks! en nu snel wegwezen hier. Plotkowiak doet niet mee. Het is mooi geweest, ik ga weer plat." Ik probeerde nog wat. Voor hoe lang dan? Voor heel lang weer, antwoordde het orakel en viel terug in een zeer diepe slaap.
Ontgoocheld nam ik de bus terug naar Athene. Ik besloot niks aan Jan te melden van het voorval met het orakel, het zou zijn voorbereidingen danig in de war kunnen gooien. Zaterdagmiddag zat ik naar de BBC te kijken, en ja, na een interview met Tanni Grey, de koningin van de Spelen in Sydney , een heel kort flitsje van de Roadrace.
Al bij de start voelde ik dat het orakel deze keer gelijk zou gaan krijgen.
Terwijl Mulder normaliter vooraan naast een bus start en al meteen op kop ligt, startten Bart en Jan nu midden in de groep, ergens op een tiende plek of zo. Ik zag meteen dat het mis was. De Britse cameraman had erg veel oog voor Sharpe en Ian Hunter, die gelukkig ook niet in de prijzen vielen en we kregen een vaag finish shot te zien van de wit rus Sjapsiboi, wat uitgesproken werd als een Chinees klinkend gerecht : Tjepsieboy.
Deze Tjepsieboy heeft ook maandag in de tijdrit (Time Trial) weer goed gepresteerd en het goud niet meer uit handen gegeven. Voor Venge/Laurrado en de Australier Crowe. Een niet te onderschatten prestatie. Hij is daarmee de beste van de wereld. Dat idee heeft mij weleens vaker bezig gehouden. Zou hij nou echt de allerbeste zijn?
In 1990 had ik het voorrecht een bezoekje te brengen aan Indonesië. Ergens op een plein in Jakarta stond een groep zgn. betjak drivers. Deze rijden de hele dag mensen rond in 'taxi-fietsjes'. Toevallig waren ze juist deze dag in staking gegaan, omdat ze vonden dat de gewone taxies een bedreiging voor hun werk vormden. Ze stonden met de rug naar mij toe. Enorme kuitbollen hadden ze, twee keer zo dik als die van een normaal mens. Regelmatig bekroop mij de gedachte, 'en wat als er een betjak driver mee zou hebben gedaan aan die Road Race, zouden die plakken dan ook naar Nederland zijn gegaan'?
Deze vraag zal nooit beantwoord worden, de gemiddelde betjakdriver heeft namelijk geen geld voor een vliegticket naar welk Paralympisch dorp dan ook, vandaar dat ze ook regelmatig 'in staking' lagen. Maar fietsen kunnen ze, deze mannen! En ze zijn de moeite van het opzoeken waard.
Inmiddels zit ik alweer een paar dagen in Arnhem en kijk ik terug op de Spelen. Het was geweldig. Niet snel zal ik vergeten hoe Ton Mansvelders in het Holland Huis zijn keuzes verdedigde, en mij inpeperde dat Mulder zijn concurrent Christiaan Venge 'op zou vreten'. Het neigde naar onderschatting en daar moet je mee oppassen in de topsport! Venge blijkt vandaag toch die uitstekende tijdrijder te zijn , die het weliswaar slapende maar toch helderziende orakel voorspelt heeft.
En met dit betoog voor meer en internationale aandacht voor de aangepaste wielersport besluit ik mijn Olympische Columns. Er volgt er nog eentje waarin ik voor mezelf de balans opmaak van het gebeuren. Ik vond het fantastisch mooie Spelen, een voorrecht om erbij te zijn en wens jullie een goede reis!

Met Hartelijke Groet van een Topsupporter met vrij forse beperkingen,

Arnhem, 27 september 2004
Victor Droop