“Eye wish”: turend over de brilletjesdijk!

In de kop van Walcheren bevindt zich een landelijk gebied met voor -oorlogse boerderijen. De lucht daar snuift oud, pakweg 1935. Midden in dit gebied ligt de brilletjesdijk, genoemd naar twee vennetjes in de vorm van een bril. Jan Raas woont er in de buurt. Volgens Umberto Tan is de beroemdste bril in de sportgeschiedenis die van Joop van Daele. Maar ook de bril van Jan Raas mocht er zijn. Raas introduceerde namelijk het eerste sportmontuur, een bril met langere ‘beugels’ om het in wielertaal uit te drukken. Hierdoor blijft de bril beter vast zitten op het hoofd en valt ie niet om de haverklap op de grond. In no time liep heel sportief Nederland met deze ‘dienstfietsjes’. Merkwaardig genoeg, je ziet ze bijna niet meer. Maar ik heb nog ‘een Raas model’ als reserve in de kast liggen.
Zondag 18 juli na de winst van Luuk Lukassen en Bas Goossens in de Ronde van s'Heer Arendskerke (www.tandemluuk.nl) stopte het peloton o.l.v wegsergeant Richard Corstanje om even te staren in het water langs de brilletjesdijk. Denkend aan Jan Raas met zijn sportieve montuur. "Voor alles wat sportieve ogen wensen."
Arendskerke had de avond daarvoor kennis gemaakt met de onvermoede kwaliteiten van de fietser Frits Baake. Deze had in de tent met zijn mondharmonica ‘een jankende Blues’ ten gehore gegeven waarvan vele kinderoortjes wakker zullen zijn geworden. Toen ik Frits attendeerde op het veertig jarig bestaan van Cuby and the Blizzards in maart 2005 reageerde hij dan ook meteen. “Met de meeste van die jongens heb ik zelf nog gespeeld!" (www.cubyandtheblizzards.nl). Daarvoor had ik een aardige ontmoeting met de Belg Guido Roex, tandem Nouwe / Roex. Hij wees mij fijntjes op de bekrompenheid van ons Hollanders.” Jan Mulder is een prachtkerel, hij is in de tandemwereld van onge-evenaarde status, vergelijkbaar met Eddy Merckx. Absoluut. Dat jullie Hollanders zo klungelig met hem omgaan is onbegrijpelijk. Hij heeft zeer grote verdiensten voor de wielersport.”
ATHENE 2004, het schiet nu echt op. Over veertien dagen is de Openingsceremonie in het oude Olympische stadion. De jacht op het goud wordt geopend. Wist u dat een echte gouden plak bestand is tegen een temperatuur van boven de 1000 graden? Het smeltpunt van goud ligt op 1065 graden Celsius. Zoiets wil je wel in huis hebben! Net als Nederland in de 17e eeuw kennen de Grieken hun GOUDEN EEUW. Deze periode betrof een absolute bloeiperiode in het Helleense Rijk, waarin de basis voor de griekse demokratia gelegd werd. Dat was van 478 tot 404 voor Christus, een periode waarin de Grieken voor het eerst voor zichzelf mochten zorgen na jaren lange overheersing door de Perzen.
Volgende week weten we of de Grieken het goed voor elkaar hebben. Volgens de kenners is het gunstig dat ze voetbalkampioen zijn geworden, maar die logica deel ik niet. Wat is daar nou precies zo gunstig aan? De stadions, de veiligheid en de bouwprojecten worden er echt niet mee versneld, maar goed, leuk voor Griekenland is het zeker wel! Nee, ik tip u hier de wielerwijsheden die staan opgetekend in het boek ‘Kampioenen twijfelen niet’, sinds vorige maand verkrijgbaar bij de boekwinkel.
Laten we eens 1 stadion nader onder de loep nemen, het Olympische Velodrome. Dit is tegelijk het enige bouwwerk met een sterk nederlandse inbreng, de baan is namelijk ontworpen door de architect Sander Douma, en die naam klinkt niet echt Opoulis Grieks. Douma heeft de wielerbaan opgetrokken uit Russisch hardhout, een houtsoort die te vergelijken is met het hout dat op de wielerbaan in Alkmaar ligt. Het stadion is verder een kuipvormig geheel met grote bogen die de baan overkappen. Anders dan Sydney. Op zich een baan die Mulder en Schoots en ook Thomas Dekker, Leontien Zijlaard en Jeroen Straathof goed moet liggen en die er nu al piekfijn bijligt. Naar mijn idee liggen hier de beste kansen op GOUD voor Nederland. Ook de broertjes Bos, meisje Heijgenaar en Teun Mulder moeten hier goed uit de voeten kunnen. Dat zou toch te mooi zijn, een gouden eeuw olv Limbach en Terpstra!
Maar laten we ook eens kijken naar de rol /het lot van bondscaoch Ton Mansvelders, die al zovele succesen met Jan beleefde. Op het eerste gezicht laat hij Jan wat pionieren, althans zo lijkt het. Af en toe stapt ie zelf op de fiets de weg op om dan weer langere tijd van het toneel te verdwijnen. Hij geeft zijn ‘pupillen’ het volledige vertrouwen. Stel dat Mulder en Schoots onverhoopt geen goud in de wacht weten te slepen. Zal de menigte in Nederland dan net zo hysterisch reageren op Tonnie als onlangs op Dick Advocaat? Daar moet je toch niet aan denken! Dat zou buitengewoon unfair zijn richting de Brabander, die niemand voor de voeten loopt, wat als coach ook een hele kunst is. Nee, voor Ton Mansvelders zijn de kaarten nog lang niet geschud. Laten we er van uitgaan dat hij ‘een goede hand van wissels’ heeft. Beter gezegd, er mag tijdens de wedstrijd niet eens gewisseld worden (hoewel?) Dan ga ik nu in volle spanning afwachten op wat komen gaat.
Het Orakel van Delhi voorziet het nodige goud voor Nederland, maar de oogst lijkt kleiner te worden dan in Sydney het geval was. Wel voorziet het orakel GOUD voor Inky en Anky. (Anky van Grunsven gaat overigens zeer goed met druk van 'al-goud' om. Onlangs liet zij weten: “ik heb al goud, alles wat ik nog meer win is mooi meegenomen, maar niet het belangrijkste.”) In de volgende column die verschijnt op 12 augustus, oftewel 1 dag voor de Spelen zal het orakel zijn voorspellingen voor wat betreft het wielrennen op de weg bekend maken.