Breedtesportweekend 's Heerarendskerke, 16 en 17 juli.

Goed weer is altijd handig voor een sportweekend. En mooi weer was het in Zeeland afgelopen weekeinde. Temperaturen rond de 25 graden, een lichte zeebries en wat schaduwwolkjes, optimaal fietsweer.

Zelf had ik er al een stevige tocht op zitten toen ik 's Heerarendskerke binnen kwam piekelen. Vlakbij Goes had ik nog een rare aanloper van m'n achterwiel gehad, maar was verder zonder kleerscheuren binnenkomen rijden. Ik had voor mezelf het weekeinde omgezet in een Vierdaagse, dus: heen en terug ook fietsen, vanaf Arnhem zo'n 225 kilometer. Zoiets is goed te doen als je overnacht in Stay Okay Bergen op Zoom of Chaam. Ik kwam snel op gang op de heen etappe, om 13 uur reed ik al door Den Bosch. Daarna kwam ik in voor mij steeds onbekender gebied en werd het zoeken geblazen naar de Zeeuwse kleigrond.

"Wat kom je doen?" was de eerste vraag van Jan Mulder. Mijn doelen waren helder. "Meebeleven en waar mogelijk wat meefietsen, vorig jaar was het een uitstekend weekend geweest namelijk. Toen heb ik al wat gescout. Met name Davy Mertens
zou ik wel eens willen zien rijden. Is die er?"
Natuurlijk was Davy er, in een flitsend nieuw wielershirt. "Heb je betaald?" vroeg Jan. Hmm,hmmm, hmmm, wel geprobeerd. "Regel dat dan eerst even" , was het antwoord van Jan. Daarna begon voor mij het wieleravontuur.
Mijn andere doel was om twee nieuwelingen te zien acteren in de wedstrijd, te weten Rinne Oost en Albert Nap van Loo Erf Apeldoorn. En te kijken of hun voorbereiding op de wedstrijd wel 'profi' genoeg was geweest.

Toppers:

Met tandemer Alfred Stelleman wandelde ik naar de start. Hij zei dat hij goed in vorm was, wel wat extra IPC punten kon gebruiken. Met wie rijd je? Met David Fictoor.
De steppers en handbikers stonden aan het vertrek toen wij er aan kwamen. "Er zitten ook ligfietsen in jullie race, vind jij dat niet lastig? Die kleine sigaartjes om je heen?"
Het maakte Alfred niet veel uit, "ik zie toch hooguit wat schimmen, voor mij is de concurrentie belangrijker om in de gaten te houden, Arnold en Luuk."
Polderman reed deze keer met 'Ko' Gorter, die blufte dat ie 's morgens nog 80 kilo biefstuk gesneden had. Als tandem volger weet je dan wel hoe laat het is. Heerco was goed gemotiveerd!
Drie tandem toppers zouden dus in het veld rijden. Verder waren er nog een fiks aantal andere tandems waaronder de twee nieuwelingen en de Belgische kampioen Delchambre-van Ginneken. De wedstrijd zou een mix gaan worden van topsporters en breedtesporters.

Breedtesport:

Klokslag 16 uur klonk het startschot voor 44 ronden van ruim 1, 5 kilometer voor de tandems en ligfietsers. Kwa afstand maakt het dus niet uit of je een topper of breedtesporter bent. Naar mijn idee zou dit principe eens ter discussie gesteld mogen worden. Het kan namelijk spannender worden als de breedtesporters minder ronden rijden, maar wel een eigen finish sprint krijgen.
Je zag nu al dat er stevig aan getrokken werd bij de premie sprintjes. Buiten gewoon knap van Rinne en Albert dat ze in hun eerste wedstrijd al 30 ronden het wiel konden houden van ervaren tandemracers als Delchambre van Ginneken, meerdere malen kampioen van wielerland België.
Het koersverloop was voor de nieuwelingen misschien wat anders dan geplanned. Voor Rinne was lang onduidelijk wie met hem zou rijden, Nico Tolleman of ondergetekende. Uiteindelijk trok Nico aan het langste eind. Na nog van wiel gewisseld te hebben kwamen beide mannen aan het vertrek.
Albert Nap reed met 'local' Richard Korstanje. Deze tandem had botte pech bij de start. Ze hadden slim positie gekozen met hun plekje tegen de jurybus, maar bij de eerste trap vloog de ketting eraf. Dit hadden ze niet meteen in de gaten. Het leek wel op de start van Lance Armstrong in de proloog van de Tour waarbij ie niet in z'n pedaal kon komen. Jammer jammer, je ligt dan al meteen uit de wedstrijd eigenlijk. Tenminste zo voelt dat dan.
Maar de jury reageerde schappelijk. Albert en Richard kregen: Totale Rondevergoeding, wat betekent dat ze hun mankementen mogen reparreren en daarna gewoon bij een groep mogen aansluiten.
Met hulp uit het publiek werd de ketting er opgelegd en vervolgden Nap/Korstanje de koers. Optimistisch kozen ze het wiel van de inmiddels gevormde kopgroep Lukassen, Stelleman, Polderman.
4 ronden konden ze het tempo volgen in deze groep. En dat is als beginner goed te noemen. Notabene moest routinier Luuk Lukassen eerder lossen dan Albert uit de kopgroep vanwege maagklachten van voorrijder Martin.
In een tweede groep reed Rinne Oost met oa Vlasblom Gerritsen en Delchambre-van Ginneken. 30 ronden ging het goed, maar toen bleek dat de trainingsarbeid van Rinne nog niet intensief genoeg geweest was. Spugend zat hij op de fiets bij Tolleman. Na 1 keer de maag goed omgedraaid te hebben kon hij de koers toch prima uitrijden.
Sjaak Vlasblom en Rob Gerritsen hadden meer problemen om de koers tot een goed einde te brengen. In één van de laatste ronden raakten ze betrokken bij een valpartij. Dit werd door de speaker gemeld. Op een gegeven moment zag ik Sjaak met een 'hangende arm' voorbij rijden. De tandem van Korstanje en Nap kwam echter helemaal niet meer voorbij, waardoor ik dacht dat ze beide gevallen moesten zijn en de toch al wat oudere renner Sjaak dus gewoon kramp zou hebben.
Het bleek anders te zijn. Nap en Korstanje waren afgestapt om de tandem Vlasblom weer op gang te trekken. Sjaak was echter met een wat later bleek gebroken pols weer snel op de fiets geklauterd om geen tijd te verliezen. Nap en Korstanje moesten op een peloton ligfietsers wachten en verloren daardoor luttele minuten.

Achteraf ontspon zich dan ook een discussie of de mix van tandems en ligfietsers wel zo'n ideale is. Als je goed op een streep ligt is het te doen, maar als je zelf van vermoeidheid al wat slingerend in een groep ligfietsers duikt is dat vrij lastig te noemen voor een tandem. Hier zal het laatste woord nog niet overgezegd zijn, verwacht ik.

Natinaal kampioenschap ID renners:

Na de wedstrijd die afgetekend gewonnen werd door Gorter en Polderman maakten de ID-ers zich op voor hun Nationale Kampioenschap. Gedoodverfde favoriet was de kampioen van 2004 Geertjan Hamers. Hij moest zijn trui verdigen tegen 35 kanshebbers. Vorig jaar had hij met zijn overwinning een reis gewonnen naar de Chineze muur. Hij had de fotoos van de reis bij zich. Puik gedaan , Geert!!!
Al vrij vroeg in de koers wist Geert ook dit jaar een gat te slaan met de rest, hoewel nummers 2 en drie makkelijker konden volgen dan vorig jaar. Ze volgden op ongeveer 300 meter afstand. Daarna kwam een groep met op kop Davy Mertens uit Etten Leur. Davy heeft zich uitstekend weten te ontwikkelen en hij deed veel kopwerk voor zijn groepje met renners met toch veel meer ervaring dan Davy.
Heel sterk van hem was dat hij zich niet opblies in de eerste ronden zoals de nieuweling Rinne Oost, maar heel gedoseerd kwam hij aan de finish. Ik weet zeker dat we van Davy het nodige kunnen verwachten als wielrenner. Hij heeft alles mee, zijn lichaamsbouw, zijn kleding en zijn vader als goede supporter/coach. Hij snapt het spelletje aardig goed.
Ook Maartje viel mij op in de koers. Terwijl de meesten hun best deden om zo hard mogelijk te gaan, reed Maartje een heel ander tempo. Af en toe riepen wij wat naar elkaar. Bijvoorbeeld riep ik: Wel Doorrijden Maartje! En dan riep zij terug: "Nou, ik vind het warm zat zo", of " tjonge, wat een uitslovers hier " en ook een keer: "ik rijd goed, he?" Nou die Maartje komt er ook wel, ze was tenslotte als 25 ste over de finish. Al met al heb ik twee mooie wedstrijden kunnen zien.
Theo Verlouw en Michael Zijlaard op de Derny heb ik gemist, maar Theo kwam zo diep zwetend de kantine binnen terwijl wij achter ons lekkere satehtje zaten, dat ik meteen dacht: dat zit ook wel goed.

Slagveldstraat:

De volgende dag trapten we een toertocht weg langs de blauwe Oosterschelde met zijn teruggekeerde sponzen en netdieren. (Dit zijn diersoorten die sinds kort weer terug zijn in dit watermilieu een teken dat het goed gaat met het 'opschonen' van dit gebied.)
Na de passage van het stadje Veere sloot een solo rijder zich bij ons aan. Het was een solorijder met een welhaast paralympisch levensverhaal, waarvan ik meteen dacht: dit moet Jan Mulder wel aanspreken.
De man vertelde dat hij eindelijk weer fietste nadat hij maar liefst vijfentwintig jaar in een rolstoel gezeten had. Opmerkelijk, hij reed een heel stevig tempo. "Ja, ik ben indertijd geschept door een vrachtwagen, m'n been lag aan puin!" Je ziet er anders weinig van, zei ik (je hoort wel eens vaker wat in het circuit, ik deed hier even het woord, Jan luisterde ademloos mee) "Nou, je kunt het weldegelijk zien." Hij zette nog eens aan en kwam wat dichter bij ons fietsen. Al rijdend stroopte hij zijn broekspijp op en liet een enorme Jaap zien over zijn hele linkerbeen. "Duidelijk" zei ik en wij reden wat door om hem verder te motiveren en inspireren. Na een paar kilometer losten we hem.
Daarna stapte ik op de fiets voor de terug etappe naar Arnhem. De voortekenen logen er niet om. In Krabbendijke reed ik door de Slagveldstraat. Nog geen half uurtje later zag ik in een klein cafeetje hoe Hincapie Michael Boogerd klopte in de Koninginnerit van de tour de France. De eigenaar van het cafe die duidelijk onder de plak zat van zijn vrouw heeft er alles aan gedaan om zijn bezoekers mee te laten genieten van deze rit, waarvoor hulde.
Wat moest hij hiervoor doen? Twee en halfuur zijn mond houden. Had hij wat gezegd dan was de TV onherroepelijk uitgegaan.
De man hield wijselijk zijn mond en elke keer als hij toch wat geluid begon te pruttelen gaf ik hem een tikje op de schouder. SSSST.
Daarna reed ik via de Van Voorst tot Voorststraat in Vught en dorpen als Lith, Maasbommel en Druten terug naar Arnhem. Het enige noemenswaardige is nog dat ik een platte band reed in het bouwverkeer van Rosmalen. Braspenning legde er vakkundig twee nieuwe buitenbandjes op met gele anti-lekstrip, waardoor ik nu met knalgele banden rijd. Niet onaardig.
En tenslotte zag in in een fietsenstalling bij Elst nog een echte oude Raleigh staan. Achter slot en grendel en met een goed kettingslot vastgelegd. Morgen nog maar eens kijken daar. Al met al een heel geslaagd wielerweekeinde zo en ik hoop dat iedereen zelf iets van de charmes van deze sport heeft kunnen meebeleven.

Uw verslaggever Victor Droop